توی اسمون دنیا هر کسی ستاره داره

چرا وقتی نوبت ماست اسمون چیزی نداره

واسه من تنهایی درده درد هیچ کس و نداشتن

هر گل پژمرده ای رو تو کویر سینه کاشتن

دیگه بـاور کردم اینو که باید تنها بمونم

تا دم مـردنـم شـعـر تـنـهـایـی بـخـونم